Δεν είναι ιστορικά γνωστό αν τα ελαιόδεντρα στη δημοτική έκταση της οδού Χρήστου Μαντίκα προϋπήρχαν της έλευσης των προσφύγων από την Τριγλία της Μικράς Ασίας στην γη της Ραφήνας για να στήσουν την νέα ζωή τους κυνηγημένοι από το γιαταγάνι των Τσέτων.
Οι τρεις αιωνόβιες ελιές όμως έπρεπε να βρουν νέα θέση ώστε να κατασκευαστεί το έργο στην Χρήστου Μάντικα.
Με σεβασμό στην ιστορία τους και με την ευαισθησία των υπαλλήλων και της Δημοτικής αρχής οργανώθηκε από της δημοτικές υπηρεσίες πρασίνου μια μεγάλη επιχείρηση μεταφύτευσης ώστε να συνεχίσουν την καρποφορία τους και να παραμείνουν τοπόσημα της πόλης και της ιστορίας της.
Χωματουργικά μηχανήματα και προσωπικό αποξήλωσαν με προσοχή και μεταφύτευσαν τα τρία ¨φυσικά μνημεία¨ στον περίβολο του δημαρχείου ώστε να παραμείνει η ιστορική μνήμη αναλλοίωτη όπως οφείλουμε στις επόμενες γενιές.
