Ανακοίνωση εξέδωσε ο Σύλλογος Συγγενών Θανόντων και Εγκαυματιών της 23ης Ιουλίου αναφορικά με τις εκδηλώσεις μνήμης που πραγματοποιήθηκαν την περασμένη Τρίτη, ανήμερα της μαύρης επετείου των 6 ετών από την φονική πυρκαγιά της 23ης Ιουλίου 2018
Αναλυτικά η ανακοίνωση αναφέρει:
Οι εκδηλώσεις για την 6η Μαύρη Επέτειο από το έγκλημα στο Νέο Βουτζά, το Μάτι, το Κόκκινο Λιμανάκι, τον Προβάλινθο και την Αμπελούπολη, χαρακτηρίστηκαν από την αθρόα, συγκινητική παρουσία του κόσμου καθ’ολη τη διάρκεια τους.
Ευχαριστούμε όλους, όσους συμμετείχαν σε αυτές, εκφράζοντας με μυσταγωγία τον σεβασμό τους στη μνήμη των θυμάτων και με βουβό πόνο, την οργή τους για την πρωτόδικη απόφαση αθώωσης, στην ουσία, των υπαιτίων του εγκλήματος της 23ης Ιουλίου 2018.
Ευχαριστούμε την Έλενα Παπαποστόλου, την εμπνεύστρια του συγκινητικού δρώμενου με τα πλωτά φαναράκια στην Αργυρά Ακτή, που με κατάνυξη και απόλυτο σεβασμό πλαισίωσε, φέτος, ο Σύλλογός μας.
Ευχαριστούμε όλους τους δημόσιους ή κρατικούς φορείς, που ανταποκρίθηκαν στην έκκλησή μας για τήρηση των μέτρων ασφάλειας στις περιοχές, όπου διεξήχθησαν οι εκδηλώσεις. Και ιδιαιτέρως, τους εθελοντές του ΠΥΣΕΘ, οι οποίοι, όπως κάθε χρόνο, είναι στο πλευρό μας.
Ο Σύλλογος Συγγενών θανόντων και Εγκαυματιών της 23ης Ιουλίου 2018 στην Ανατολική Αττική, μετά τη χθεσινή ανταπόκριση όλων στο κάλεσμά του, δεσμεύεται, ακόμη περισσότερο, να ανταποκριθεί στις υποχρεώσεις του και στην προσπάθεια να δικαιωθεί ο αδόκητος χαμός των 104 ανθρώπων και ο αγώνας των 57 εγκαυματιών.
Η συλλογική έκφραση δυναμώνει τη φωνή μας! Άλλωστε δεν έχουμε τίποτε περισσότερο να χάσουμε από όσα ήδη έχουμε απωλέσει.
Η ομιλία της κας. Σοφίας Χαμηλοθώρη, Προέδρου της Διοικούσας Επιτροπής του Συλλόγου Συγγενών Θανόντων και Εγκαυματιών της 23ης Ιουλίου 2018 στην Ανατολική Αττική, στις εκδηλώσεις της 6ης επετείου μνήμης.
”
Σας καλωσορίζουμε στην 6η επέτειο μνήμης του εγκλήματος στο Νέο Βουτζά, το Μάτι, το Κόκκινο Λιμανάκι, τον Προβάλινθο και την Αμπελούπολη.
Φέτος βρισκόμαστε εδώ, υπό τη σκέπη του Συλλόγου Συγγενών θανόντων και εγκαυματιών της 23ης Ιουλίου 2018 στην Ανατολική Αττική, ενωμένοι και θεσμικά πια, για όσα παλεύουμε 6 χρόνια τώρα.
Δεν θα προσφωνήσω κανέναν από τους επονομαζόμενους επίσημους.
Για εμάς οι μόνοι επίσημοι είναι οι απόντες, αλλά πάντα παρόντες 104 νεκροί μας και οι 57 εγκαυματίες μας.
Τα παιδιά που δε μεγάλωσαν.
Οι νέοι, που δεν γέρασαν.
Οι γονείς και παππούδες μας, που δεν ήμασταν εκεί να τους κρατήσουμε το χέρι τις τελευταίες στιγμές.
Καθένας από εμάς γνωρίζει πολύ καλά για ποιον λόγο βρίσκεται εδώ και εάν αρμόζει να βρίσκεται σήμερα εδώ. Αν κοιτάξει μέσα του θα δει αν είναι ένα γρανάζι ακόμα στην προσπάθεια της δικαίωσης ή αν ειναι τροχοπέδη στην αποκάλυψη της αλήθειας.
Αν έχει κάνει ό,τι περνάει από το χέρι και την ιδιότητά του για να ανακουφίσει συγγενείς και εγκαυματίες μέσα σε αυτά τα τόσο επώδυνα για όλους χρόνια.
Εάν με τις πράξεις του έχει δείξει τον δέοντα σεβασμό στα θύματα και στην τραγωδία που συντελέστηκε.
Σήμερα ξυπνάνε μνήμες και θύμισες, αλλά επανέρχονται και αφηγήματα που έπρεπε να εχουν μπει στις καλένδες από την επομένη της τραγωδίας.
Θα αναφερθώ στους καλοθελητές, που επανέρχονται συνεχώς και μιλούν για «τους ανύπαρκτους και στενούς δρόμους του Ματιού στους οποίους δεν μπορούσε να φτάσει βοήθεια». Θυμόμαστε όλοι όμως, φετος, μόνο λίγες μέρες πριν, σε αυτούς, τους ίδιους δρόμους, μπήκαν μεγάλα πυροσβεστικά οχήματα, χώρεσαν και επιχείρησαν και πρόλαβαν τη φωτιά.
Η έκτη επέτειος έρχεται μετά την πρωτόδικη απόφαση και την απαρχή της εκδίκασης της έφεσης.
Μιας απόφασης που όχι μόνο δεν δικαίωσε αλλά απαξίωσε ακόμα περισσότερο την διαδικασία της δικαιοσύνης. Και μια έφεση που ήρθε σαν μια αχτίδα ελπίδας, που πολύ νωρίς αρχίζει να ξεθωριάζει.
Η δικαιοσύνη, αταλάντευτη και ανεπηρέαστη, οφείλει να διαφυλάξει η ίδια και κανείς άλλος, να μη γίνει η δίκη αυτή παρωδία.
Συνεχίζουμε να δικάζουμε ένα πλημμέλημμα, ενώ ενδιάμεσα κατηγορούμενοι της δικής μας δίκης έχουν ήδη καταδικαστεί για παραποίηση στοιχείων εγγράφων εκείνης της μέρας ή για εκβιασμό του πραγματογνώμονα της δίκης μας.
Και αναρωτιέμαι, όσο πιο καλοπροαίρετα μπορώ, αν όλα ήταν καλώς καμωμένα, γιατί υπήρχε αυτή η ανάγκη αλλοίωσης στοιχείων, και απειλής του πραγματογνώμονα;
Όσο το έγκλημα παραμένει πλημμέλημμα και όχι κακούργημα πραγματική δικαίωση για εμάς δεν υπάρχει.
Όσο η νέα δίκη εξελίσσεται σε περιβάλλον, χωρίς σεβασμό από όλους του παράγοντες στους συγγενείς και στους εγκαυματίες, που είναι προαπαιτούμενο σε κάθε δίκη, δεν υπάρχει ούτε δίκαιη δίκη ούτε δικαίωση.
Αν προσπαθήσουμε να ξεπετάξουμε διαδικασίες, τμηματα του κατηγορητηρίου και μάρτυρες για να μη μας παραγραφεί στα χέρια η υπόθεση, ούτε δίκαιη δίκη θα είναι ούτε δικαίωση.
Οσο γίνονται ανεκτές οι “μουσικές καρέκλες” στην αλλαγή αιθουσών, όποιος και όπου προλάβει κάθεται, δεν υπάρχει ούτε σεβασμός ούτε δικαίωση.
Όσο γίνονται ανεκτά αστεία στην δικαστική αίθουσα όπως «εμείς είμαστε του πυροσβεστικού και αντέχουμε το πυροθερμικό φορτίο» δεν υπάρχει ούτε σεβασμός, ούτε ενσυναίσθηση ούτε δικαίωση.
Γιατί 104 δεν το άντεξαν και 57 το κουβαλούν πάνω τους και αυτό δικάζουμε κοντά 3 χρόνια τώρα.
Έχουμε καταλάβει πόσο βασανιστικα κάηκαν και χάθηκαν οι νεκροί μας;
Έχουμε ρωτήσει τους εγκαυματίες ευθέως τι βίωσαν; Αυτοί οι άνθρωποι είναι οι μόνες ζωντανές αποδείξεις του τι βίωσαν αυτοί και οι νεκροί μας.
Όχι, δεν έχουμε ρωτήσει για να μη χαλάσει το ανακουφιστικό αφήγημα του μυαλού μας «δεν πρόλαβαν να καταλάβουν τίποτα»
Κατάλαβαν τα πάντα και ήταν μόνοι. Και δυστυχώς για κάποιους, επέζησαν ορισμένοι για να μπορούν να τα διηγηθούν. Αυτής της αλήθειας θέλουμε να γίνουμε κοινωνοί, και να την μάθει μαζί μας κάθε Έλληνας, κάθε Ευρωπαίος, απλός πολίτης ή αξιωματούχος, κάθε συλλογικό και κάθε πολιτικό όργανο εντός και εκτός συνόρων.
Ο πόνος μας περνώντας τα χρόνια μεγαλώνει, αλλά γίνεται πιο βουβός. Η φωνή μας όμως για δικαίωση θεριεύει.
Οι μεμονωμένες φωνες μας ενώθηκαν στη φωνή του Συλλόγου μας και με κάθε τρόπο θα παλεύουμε για τη Δικαίωση των ανθρώπων μας ακόμα και αν δεν είναι δικαστική. Η ανάδειξη της αλήθειας θα είναι η δικαίωση των ανθρώπων μας, στη συνείδηση του κόσμου, στην συνείδηση των υπαιτίων, στην συνείδηση των κυβερνώντων.
