Αυτές τις ημέρες άναψε πάλι η απαίτηση του συνεταιρισμού του Ντραφίου ο ΠΑΝ ότι τα 156 στρέμματα είναι δικά του επειδή το Τοπικό Συμβούλιο Πικερμίου με πρόεδρο τον κ. Αδαμόπουλο αποφάσισε ,ομόφωνα πλην μίας ψήφου, ότι είναι στο πλευρό του Δήμου. Αυτό το μόνιμο πρόβλημα δημιουργεί σοβαρά προβλήματα στους κατοίκους του Ντραφίου με τις απαιτήσεις του συνεταιρισμού.
Ο κ. Μπουρνούς είναι ο μοναδικός Δήμαρχος του πρώην Δήμου Ραφήνας και σήμερα Δήμος Ραφήνας – Πικερμίου που τόλμησε να στραφεί κατά του συνεταιρισμού για να λυθεί το πρόβλημα και να αποκατασταθεί η πραγματικότητα. Είχε αναθέσει σε δικηγόρο και κατέφυγε στα δικαστήρια με αποτέλεσμα να εκδοθεί απόφαση ότι η έκταση ανήκει στον Δήμο αλλά δεν έχει δημοσιευθεί ακόμη επειδή το δικαστήριο ορίζει πραγματογνώμονα που επισκέπτεται την περιοχή. Για τον ορισμό του πρέπει να είναι παρόντες και από τις δύο πλευρές αλλά τον Δεκέμβριο που είχε καθορισθεί δεν πήγε εκπρόσωπος του συνεταιρισμού με αποτέλεσμα να αναβληθεί. Είναι προφανές γιατί δεν πήγε αντιπρόσωπος του συνεταιρισμού : για να μη προχωρήσει η διαδικασία.
Η απόφαση είναι τελεσίδικη και αυτό ενοχλεί τον συνεταιρισμό γράφοντας στην επιστολή της απάντησης του για την απόφαση του τοπικού συμβουλίου ότι το κτηματολόγιο είχε αποφασίσει ότι ανήκουν στον συνεταιρισμό. Εχω στα χέρια μου απάντηση του Εθνικού Κτηματολογίου ότι το κτηματολόγιο δεν αποφασίζει δικαστικά αλλά διοικητικά. Δυστυχώς ο συνεταιρισμός αγνοεί την νομοθεσία και τις δικαστικές αποφάσεις για τους δικούς του λόγους και κρίνω σκόπιμο να αναφέρω μερικές λεπτομέρειες για την ενημέρωση των πολιτών.
1. Το άρθρο 1 του Ν.690/1948 για τον οποίο ο συνεταιρισμός ισχυρίζεται ότι δεν ίσχυε ακόμη όταν το Ντράφι εντάχθηκε εντός σχεδίου είναι τελείως ανυπόστατο δεδομένου ότι στην παράγραφο 8 του άρθρου 1 γράφει «Αι διατάξεις του άρθρου τούτου εφαρμόζονται και επί των μετά την ισχύν του παρόντος εγκριθησομένων συνοικισμών..». Παράλληλα στο άρθρο 1 αναφέρεται ρητά ότι οι κοινόχρηστοι χώροι όπως πλατείες, κήποι, δρόμοι κλπ καθώς και οι χώροι για ανέγερση κτιρίων κοινής ωφέλειας, αθλητικών εγκαταστάσεων κλπ. Και όμως ο συνεταιρισμός εκτός από τα 156στρ. δήλωσε στο κτηματολόγιο και τμήματα κοινόχρηστων χώρων σε δέκα σημεία όπως σε παιδική χαρά, άλσος, πλατεία κλπ
2. Ο Κώδικας Βασικής Πολεοδομικής Νομοθεσίας ,ΦΕΚ 580/Δ/1999 σε πολλά άρθρα ρητά αναφέρεται το ιδιοκτησιακό καθεστώς των κοινόχρηστων και κοινωφελών χώρων σε εντός σχεδίου οικισμούς από την 8 – 5 – 1948 αλλά ο συνεταιρισμός δεν αναφέρει ποτέ τίποτα γιατί είναι εναντίον σε αυτά που θέλει. Κατά συνέπεια τα δηλωθέντα τμήματα ακινήτων σε πλατείες, άλση, 156 στρ.κλπ από την πρώην Κοινότητα Πικερμίου στο Εθνικό Κτηματολόγιο δεν μπορεί να ισχυρίζεται ο συνεταιρισμός ότι είναι δικά του.
3. Ο Γενικός Οικοδομικός Κανονισμός, ΦΕΚ 210/Α/1985, άρθρα 2, 19. Το άρθρο 2 καθορίζει στην παράγραφο 2 ποιοί χώροι είναι κοινόχρηστοι και στην παράγραφο 3 ποιοί είναι κοινωφελείς. Στο άρθρο 19 καθορίζεται ότι οι κατασκευές στους κοινόχρηστους εκτελούνται από τον Δήμο ή Κοινότητα. Κατά συνέπεια με ποιό δικαίωμα ο συνεταιρισμός εδήλωσε τμήματα πλατειών, αλσών, κλπ μήπως για να κτίσει περίπτερα και άλλα μικρά κτίρια.
4. Υπάρχει πλήθος δικαστικών αποφάσεων του Αρείου Πάγου, του ΣτΕ κλπ οι οποίες σαφέστατα αποφασίζουν ότι χώροι προοριζόμενοι για κτίρια κοινής χρήσης και ωφέλειας ανήκουν στους ΟΤΑ είτε έχουν παραχωρηθεί με συμβόλαιο είτε όχι. Χαρακτηριστική απόφαση του Αρείου Πάγου η οποία αφορούσε παρόμοια επιδίωξη με αυτή του συνεταιρισμού στο Ντράφι σε άλλον ΟΤΑ η οποία αναφέρει τα καθοριζόμενα στον Ν.690/1948, άρα διαψεύδεται ο ΠΑΝ ότι δεν ισχύει για το Ντράφι.
5. Το ΝΣΚ με την γνωμοδότηση του 1998 η οποία έγινε αποδεκτή από το ΥΠΕΧΩΔΕ σαφέστατα παραπέμπει στον Ν.690/1948 αναφέροντας ότι ισχύουν τα καθοριζόμενα στο άρθρο 1 για τους κοινόχρηστους και κοινωφελείς χώρους. Επίσης αναφέρει σε άλλο σημείο επί λέξει «οι δε κατά τον χρόνο εγκρίσεως του σχεδίου ιδιοκτήτες των χώρων αυτών θεωρούνται κατ΄αμάχητο τεκμήριο ότι παραιτήθηκαν από την κυριότητα , νομή και κατοχή των χώρων αυτών».
6. Το Συμβούλιο της Επικρατείας, απόφαση 180/2002, με την οποία απορρίφθηκε η προώθηση της τροποποίησης του ρυμοτομικού των 156 στρεμ. από τον συνεταιρισμό, επειδή δεν προτείνεται νομίμως, άρα δεν είναι δικά του.
Ομως ο συνεταιρισμός συνεχίζει να υποστηρίζει ότι η προσπάθεια του για την τροποποίηση του ρυμοτομικού δεν ευθύνεται αυτός αλλά άλλοι. Οταν η Κοινότητα αποδέχθηκε ότι τα 156στρ. της ανήκουν προώθησε τροποποίηση του ρυμοτομικού αφού εγκρίθηκε από κατοίκους με υπογραφές, ο συνεταιρισμός απέστειλε επιστολή στο αρμόδιο Υπουργείο και ζητούσε να μη προωθηθεί διότι δεν είναι της Κοινότητας
7. Το 2011 ψηφίστηκε ο Ν.4030/2011 και στο άρθρο 39 παράγραφος 11 αναφέρεται ότι αν οι συνεταιρισμοί έχουν εκπληρώσει τον σκοπό τους, όπως έχει γίνει στο Ντράφι και παρέλθουν το ανώτατο όριο των δέκα ετών η ευθύνη περιέρχεται στους Δήμους. Τα έργα υποδομής έχουν τελειώσει, ανεξάρτητα από τα λάθη που υπάρχουν γεγονός που δεν αποδέχεται ο συνεταιρισμός, συνεπώς οι αρμοδιότητες πλέον ανήκουν στον Δήμο οπότε είναι λογικό να αποχωρήσει τελείως από την περιοχή. Εάν θεωρήσει ο συνεταιρισμός ότι δεν έχουν τελειώσει τότε σύμφωνα με την παράγραφο 13 περιέχονται αυτοδίκαια στον Δήμο.
8. Σχετικά με την κυριότητα των κοινωφελών χώρων ο πανεπιστημιακός επιστήμων κ. Χορομίδης στις σελίδες 83 και 84 του βιβλίου του αποδεικνύει με βάση τον Ν.690/1948 και άλλη νομοθεσία ότι η κυριότητα των κοινοχρήστων και κοινωφελών ανήκει αναποζημίωτη στον ΟΤΑ
9. Ο Γενικός Οικοδομικός Κανονισμός, ΦΕΚ 210/Α/1985, άρθρα 2, 19. Το άρθρο 2 καθορίζει στην παράγραφο 2 ποιοί χώροι είναι κοινόχρηστοι και στην παράγραφο 3 ποιοί είναι κοινωφελείς. Στο άρθρο 19 καθορίζεται ότι οι κατασκευές στους κοινόχρηστους εκτελούνται από τον Δήμο ή Κοινότητα. Κατά συνέπεια με ποιό δικαίωμα ο συνεταιρισμός εδήλωσε τμήματα πλατειών, αλσών, κλπ για να κτίσει περίπτερα κλπ και επιμένει ότι θα κτίσει κατασκευές στα 156στρ για κοινή χρήση.
10. Ο Αστικός Κώδικας, ΠΔ 456/1984, άρθρο 966, ρητά καθορίζει ότι οι κοινόχρηστοι και κοινωφελείς χώροι είναι εκτός συναλλαγής
Τελειώνοντας θα αναφέρω δύο μόνο περιπτώσεις που αποδεικνύουν ότι ο συνεταιρισμός απαιτούσε να καρπωθεί γή της περιοχής Ντράφι και σε άλλες θέσεις αλλά οι σκοποί του δεν πέτυχαν. Οι περιπτώσεις είναι :
1. Με την ένταξη του οικισμού Ντράφι υπαγόταν διοικητικά στην Κοινότητα Πικερμίου. Οταν άρχισε η ανέγερση κατοικιών και λειτούργησε το δίκτυο νερού η Κοινότητα έδωσε άδεια στον συνεταιρισμό να διαχειρίζεται το νερό.
Οταν έγινα κοινοτικός σύμβουλος διαπίστωσα ότι η χρέωση του νερού ήταν μεγαλύτερη από της κοινότητας και προώθησα το θέμα στο Κοινοτικό Συμβούλιο αλλά υπήρξαν αντιδράσεις από εκπρόσωπο του συνεταιρισμού ότι η δεξαμενή νερού ήταν δική του. Μετά από προσπάθεια ενημερώθηκα από το υποθηκοφυλάκειο Σπάτων ότι υπάρχει συμβόλαιο του 1986 που η δεξαμενή με το οικόπεδο της είχε μεταβιβασθεί στην Κοινότητα. Ελαβα αντίγραφο του συμβολαίου και το θέμα προωθήθηκε πάλι στο Κοινοτικό Συμβούλιο και στη συζήτηση υπήρξαν πάλι αντιδράσεις από τον συνεταιρισμό οπότε έλαβα τον λόγο παρουσίασα το συμβόλαιο και το θέμα έληξε.
2. Πριν την ένταξη υπογράφηκε συμβόλαιο μεταξύ Κοινότητας και συνεταιρισμού με το οποίο μεταβιβάστηκεν οι κοινόχρηστοι χώρου, δρόμοι, πλατείες άλση, χώρος εκκλησίας, κλπ. Μετά από χρόνια ο συνεταιρισμός μεταβίβασε τμήμα του χώρου εκκλησίας στη Μητρόπολη Λαυρεωτικής, χωρίς να είναι δικό του, το οποίο με παρέμβαση του νομικού του συμβούλου ακυρώθηκε. Ο νομικός σύμβουλος με επιστολή στον συνεταιρισμό εξήγησε το λάθος και στην τελευταία παράγραφο γράφει << δυστυχώς κάνατε μνημόσυνα με ξένα κόλλυβα>>
Καλώ για μια ακόμη φορά τον Δήμο και τον συνεταιρισμό να αργανώσουν ανοικτή συγκέντρωση για να ενημερωθούν οι πολίτες για την πραγματικότητα αλλά και για το τεράστιο χρηματικό ποσό επιβάρυνσης της αρχικής τροποιητικής μελέτης του ρυμοτομικού.
Μιχαήλ Σταματογιαννάκης
