Οι περισσότεροι τη γνωρίσαμε ως τη γλυκιά και αθώα «Πάστα Φλώρα» στην ταινία «Μια τρελή, τρελή οικογένεια» που υποδυόταν τη μητέρα της αξεπέραστης Τζένης Καρέζη και της αξέχαστης Κατερίνας Γώγου. Στην πραγματικότητα, ωστόσο, η Μαίρη Αρώνη ήταν ηθοποιός του θεάτρου. Στο κινηματογραφικό σανίδι «μεγάλωσε». Εκεί ήθελε να βρεθεί. Για εκεί γεννήθηκε. Έκανε ακόμα και απεργίας πείνας για να τα καταφέρει.
«Ο μεγάλος μου έρωτας είναι το θέατρο. Πιστεύω ότι όλα εδώ αρχίζουν και όλα εδώ τελειώνουν. Φοβάμαι τον χρόνο – σε μας τους ηθοποιούς από ένα σημείο και μετά γίνεται εφιάλτης, γιατί δεν ξέρω τι υπάρχει μετά τον θάνατο. Αλλά, αν υπάρχει μια άλλη ζωή πέρα από ‘δώ, εγώ πιστεύω ότι το θέατρο δεν τελειώνει ποτέ», είχε πει κάποτε η ίδια.
Και, τελικά, τα κατάφερε. Για να τα καταφέρει, ωστόσο, πέρασε από χίλια κύματα, με τη μοίρα να τη δοκιμάζει πολλές φορές.
Ηθοποιός μέσω… απεργίας πείνας
Στις 29 Δεκεμβρίου του 1916 γεννήθηκε στην Αθήνα η Μαίρη Αρβανιτάκη. Ήταν κόρη του καθηγητή της Μεγάλης του Γένους Σχολής, Λέανδρου Αρβανιτάκη και χρηματιστής. Η μητέρα της ήταν μια δυναμική γυναίκα που πριν παντρευτεί είχε τον δικό της οίκο ραπτικής. Η οικογένεια της μικρής Μαίρης ήταν από αυτές που σε καιρούς δύσκολους μπορούσαν να προσφέρουν στα παιδιά τους άνετη διαβίωση και κυρίως καλές σπουδές και μόρφωση.
Κάπως έτσι, παράλληλα με το σχολείο της, έμαθε γαλλικά και αγγλικά. Οι γονείς της είχαν μεγάλα σχέδια για εκείνη, ωστόσο, η Μαίρη από μικρή ήξερε πως ο δικός της δρόμος ήταν η ηθοποιία. Και ίσως να τα είχε καταφέρει πολύ πιο εύκολα αν το 1929 και το μεγάλο Κραχ στη Wall Street. Τα απόνερα εκείνης της φοβερής οικονομικής καταστροφής, δεν άργησαν να περάσουν από τη μία άκρη του Ατλαντικού στην άλλη.
Εκατομμύρια άνθρωποι σε ολόκληρο τον πλανήτη ήρθαν αντιμέτωποι με τον άγριο πρόσωπο του καπιταλισμού και οι ζωές τους καταστράφηκαν μέσα σε λίγες ημέρες ή ακόμα και ώρες. Ένας από αυτούς ήταν και ο πατέρας της. Μαίρης. Ο Λέανδρος Αρβανιτάκης βρέθηκε σε εξαιρετικά δύσκολη κατάσταση, πτώχευσε και δημιούργησε πάρα πολλά χρέη.
Όταν διαπίστωσε πως δεν μπορεί να αποπληρώσει τα χρέη αυτά και πως διαρκώς στα ήδη υπάρχοντα προστίθενται και νέα, αποφάσισε να βάλει τέλος στη ζωή του. Η αυτοκτονία του πατέρα της, αύξησε δραματικά τα οικονομικά προβλήματα που αντιμετώπιζε το σπίτι. Κάπως έτσι η μητέρα αποφάσισε να ανοίξει ξανά τον οίκο ραπτικής που είχε εγκαταλείψει.
Ανακοίνωσε στη Μαίρη πως θα έπρεπε και εκείνη να πηγαίνει να δουλεύει στον οίκο ραπτικής προκειμένου να καταφέρουν να σταθούν ξανά στα πόδια τους πιο γρήγορα. Η νεαρή κοπέλα, απογοητεύτηκε καθώς, αν και κατανοούσε πλήρως τη δυσκολία της κατάστασης που είχε δημιουργηθεί, θα έπρεπε να εγκαταλείψει το μεγάλο της όνειρο να γίνει ηθοποιός.
Και, ίσως, να μην είχε γίνει ποτέ ηθοποιός αν δεν είχε περάσει στη Δραματική Σχολή η ξαδέρφη της Βάσω Μανωλίδου, η σπουδαία ηθοποιός που κάποιοι αποκάλεσαν «η Ελληνίδα Γκρέτα Γκάρμπο». ‘Όταν η Μανωλίδου πέρασε στη Δραματική Σχολή και άρχισε να φοιτά εκεί και να δουλεύει σε θεατρικές παραστάσεις, η Μαίρη ζήλεψε και μέσα της, ξαναφούντωσε η «φλόγα» της ηθοποιίας μέσα της και αυτή τη φορά δεν είχε καμία απολύτως διάθεση και κανέναν λόγο για να εγκαταλείψει ξανά το μεγάλο της όνειρο.
Ανακοίνωσε στη μητέρα της πως θέλει να γίνει η ηθοποιός και να πάει και αυτή στη Δραματική Σχολή. Η μητέρα της, ωστόσο, αντέδρασε σε αυτή την προοπτική και δεν της το επέτρεψε! Όπως ήδη αναφέρθηκε, όμως, η Μαίρη δεν ήταν διατεθειμένη να βάλει ξανά σε δεύτερη μοίρα το μεγάλο της όνειρο και έτσι ανακοίνωσε πως θα κάνει απεργία πείνας μέχρι να της επιτρέψουν να σπουδάσει αυτό που ήθελε.
Και τελικά τα κατάφερε. Μπροστά σε κίνδυνο να υποστεί ανεπανόρθωτη βλάβη η υγείας εξαιτίας της απεργίας πείνας, η μητέρα της δέχθηκε να σπουδάσει στη Δραματική Σχολή αρκεί να σταματούσε. Έτσι και έγινε. Η Μαίρη άρχισε ξανά να τρώει και παράλληλα άρχισε τις σπουδές της στη Δραματική Σχολή και λίγο αργότερα, παράλληλα, φοίτησε και στο Μουσικό Λύκειο Αθηνών.
Ένα σπάνιο ταλέντο, μια μεγάλη καριέρα
Στη διάρκεια των σπουδών της γνώρισε και στη συνέχεια παντρεύτηκε τον ηθοποιό Θόδωρο Αρώνη, κάνοντας με το επίθετό του μια σπουδαία καριέρα στο θέατρο και τον κινηματογράφο. Στη Σχολή, σχεδόν αμέσως, ξεχώρισε για την ομορφιά και το ταλέντο της. Το 1934 είχε έρθει η μεγάλη στιγμή.
Κάνει το ντεμπούτο της στο θεατρικό έργο «Κοσμική Αθήνα». Οι κριτικές είναι διθυραμβικές και όλοι μιλάνε για το νέο μεγάλο αστέρι του θεάτρου. Όπως συμβαίνει και με τους… ποδοσφαιριστές, με την απόδοσή της (όχι μέσα σε κάποιο γήπεδο αλλά) πάνω στο θεατρικό σανίδι, η Μαίρη Αρώνη δεν άργησε να τραβήξει πάνω της το βλέμμα της σπουδαίας Μαρίκας Κοτοπούλη η οποία της έκανε πρόταση να ενταχθεί στον θίασό της!
«Έδειξε ότι έχει μεγάλη ζωτικότητα και αξιοπρόσεκτο ταλέντο και νομίζω ότι μπορούμε να περιμένουμε πολλά από την εξέλιξή της» έγραφε για εκείνη το 1935 η εφημερίδα «Νέα Εστία» και η εξέλιξη αυτή ήρθε γρηγορότερα και ταχύτερα πιο γρήγορα απ’ ότι θα πίστευε ακόμα και η ίδια.
Μέσα στα επόμενα χρόνια, η Μαίρη Αρώνη συνεργάστηκε με τον Δημήτρη Χόρν και τον σπουδαίο Μάνο Κατράκη και σε ηλικία 25 χρονών γίνεται μια από τις νεαρότερες πρωταγωνίστριες του θεάτρου μέσα από τον θίασο του Κώστα Μουσούρη.
Μέσα στη φωτιά του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, οι ναζί κατακτητές επέταξαν το σπίτι της στο Καλαμάκι. Λέγεται πως είχε αποκτήσει, πλέον, τόση αυτοπεποίθηση που απαιτούσε από τους Γερμανούς στρατιώτες να μπαίνουν στο σπίτι χωρίς να φοράνε τις μπότες τους προκειμένου να μη χαλάσουν το παρκέ!
Ο πόλεμος δεν ανέκοψε τη φρενήρη πορεία της προς την κορυφή. Το 1944 γίνεται συν-θιασάρχης, πρώτα με τον Δημήτρη Χορν και έπειτα και με την ξαδέρφη της, Βάσω Μανωλίδου που ήδη είχε αρχίσει να χτίζει και τη δική της σπουδαία καριέρα.
Η καριέρα της πηγαίνει από το καλό στο καλύτερο και από επιτυχία σε επιτυχία, μέχρι που η μοίρα της «δίνει» ένα ακόμα πολύ ισχυρό «χαστούκι. Ο άνθρωπός της, ο Θοδωρής Αρώνης, νόσησε από καρκίνο. Στις 13 Ιουλίου του 1956 πέθανε. Αυτή ήταν και η μοναδική ημέρα που η Μαίρη Αρώνη δεν πήγε στο θέατρο. Από την επόμενη κιόλας ημέρα επέστρεψε στις παραστάσεις.
«Ο Θόδωρος, γεννημένος στη Ρωσία, ήταν ένας πραγματικός αριστοκράτης, ιδιαίτερα καλλιεργημένος, ένας γοητευτικός κοσμοπολίτης. Στα γλέντια που κάναμε σπίτι μας, όταν έπινε, συνήθιζε να πετάει μετά τα κρυστάλλινα ποτήρια πίσω του, όπως έκανε και στη Ρωσία. Κι εγώ του έλεγα “σπάσ’ τα, Φέντια μου, σπάσ’ τα, εσύ να είσαι καλά, σπάσ’ τα όλα, Φέντια μου”.
Όταν εκείνος αρρώστησε από καρκίνο τού στάθηκα όσο κανείς, κοιμόμουν μαζί του στο νοσοκομείο, στο διπλανό κρεβάτι, για να μη μένει μόνος. Μέχρι και έρωτα του ζητούσα να κάνουμε, έτσι, για να αισθάνεται πως είναι ακόμα ζωντανός», έλεγε η Μαίρη Αρώνη.
Το σοκ ήταν τεράστιο. Από τη στεναχώρια της εμφάνισε λεύκη και άρχισε να μακιγιάρει κάθε σημείο του σώματός της προκειμένου να εμφανίζεται μπροστά στους θεατές όπως και πριν.
Το 1963 παράτησε το ελεύθερο θέατρο και περίπου 18 χρόνια αργότερα έκανε το ίδιο και με το Εθνικό Θέατρο, έχοντας κάνει, όμως, μια καριέρα που άφησε το δικό της στίγμα. Στον κινηματογράφο έπαιξε μόνο σε πέντε ταινίες όπου και πάλι απέδειξε πόσο σπάνιο ταλέντο διέθετε.
Το 1965 παντρεύτηκε τον σκηνοθέτη Κωστή Μιχαηλίδη. Ο γάμος αυτός, ωστόσο, κράτησε μόλις για δυο χρόνια, αφού ο Μιχαηλίδης είχε τεράστιο πρόβλημα με τον τζόγο και είχε δημιουργήσει μεγάλη χρέη, κάτι που η Μαίρη Αρώνη δεν ανέχτηκε και «τράβηξε» τον δικό της δρόμο.
Το 1991 ο αγαπημένος της ανιψιός Λέανδρος είχε ένα ατύχημα το οποίο τον άφησε τετραπληγικό. Όσοι ήξεραν τη Μαίρη Αρώνη έλεγαν πως, στην πραγματικότητα, ποτέ δεν ξεπέρασε το σοκ και έπεσε σε βαθιά κατάθλιψη.
Η σπουδαία Μαίρη Αρώνη πέθανε μια ημέρα σαν σήμερα, στις 16 Ιουλίου 1992. Ο θάνατος τη «βρήκε» την ώρα που κοιμόταν στο σπίτι της ξαδέλφης της στο Πόρτο Ράφτη. Πέθανε από ανακοπή. Κοιμήθηκε και δεν ξύπνησε ποτέ. Η μοίρα που τη «χτύπησε» τόσες πολλές φορές, της «χάρισε» έναν ήσυχο θάνατο.
