Την οργή των κατοίκων της Αττικής, που κατακάηκε από τις φωτιές του Αυγούστου προκάλεσαν τα μέτρα, τα οποία ανακοίνωσε η κυβέρνηση , καθώς μόνο ανακούφιση δεν προκαλούν, στο σύνολο των πολιτών ακόμη και αυτών των ελάχιστων, που θα λάβουν μια πρώτη εξευτελιστική όπως την χαρακτηρίζουν βοήθεια για τα κτίρια, τις επιχειρήσεις και τις αγροτικές εκμεταλλεύσεις.
Ξεχειλίζει η οργή των κατοίκων
Όσο περνούν οι μέρες και οι κάτοικοι αντιλαμβάνονται το μέγεθος της καταστροφής η οργή ξεχειλίζει προς την κυβέρνηση και όλες τις προηγούμενες κυβερνήσεις, την Περιφέρεια Αττικής και τους δήμους που ξέρουν πολύ καλά τα προβλήματα στις περιοχές τους αλλά διαρκώς μασούν την καραμέλα του « αυτό και εκείνο και το άλλο» δεν είναι δική μας αρμοδιότητα . Για αυτά, που έταξαν και δεν έκαναν ποτέ, αφήνοντας και την Αττική ανοχύρωτη ξανά. Για το μπαλάκι των ευθυνών- που τελικά κανείς δεν έχει- και που όλοι μένουν αλώβητοι εκτός από τους κατοίκους.
Γράφει η Νικολίτσα Τρίγκα
ethnos.gr
Οι κάτοικοι διεκδικούν την παρέμβαση της Δικαιοσύνης για ευθύνες κατά παντός υπευθύνου. Γιατί όταν οι πολίτες, αναφέρουν στις αρχές του τόπου τους αλλά και στους φορείς της Πολιτείας τα αυτονόητα μέτρα προστασίας, που πρέπει να παρθούν, τους αντιμετωπίζουν με απαξίωση. Οι άνθρωποι στα καμένα δεν μπορούν ούτε να αναπνεύσουν από τις αναθυμιάσεις του εδάφους, που ακόμη καίει, την αφόρητη ζεστή, τον αέρα που τον νοιώθουν τοξικό. Κυκλοφορούν με μάσκες και απολύτως απελπισμένοι. Γιατί δεν φτάνει να μη καεί το σπίτι σου.
Γιατί σπίτι σου, είναι και τα χιλιάδες καμένα δέντρα, η γη, τα ζώα που είχαν φριχτό θάνατο, τα οικόσιτα και αυτά που έβρισκαν καταφύγιο γύρω σου. Σπίτι είναι και τα φυτά και τα οπωροφόρα δένδρα, που με κόπο και με μεράκι μεγάλωνες και τα έβλεπες με χαρά κάθε μέρα. Σπίτι είναι τα απλά καθημερινά πράγματα στον τόπο που ζεις. Όσο για αυτούς που καταστράφηκαν ολοσχερώς ή μερικώς δεν δείχνουν να ελπίζουν σε πολλά.
Τα σπίτια και οι επιχειρήσεις δεν ξαναγίνονται με τα ψίχουλα που θα πάρουν και ιδιαίτερα στη σημερινή εποχή, που όλα είναι δύσκολα για τους ανθρώπους, οι οποίοι μετράνε το κάθε ευρώ. Η οργή τους στρέφεται προς όλους, ακόμη και στο δασαρχείο, που δεν δίνει άδεια τόσα χρόνια να κόψουν ακόμη και με δικά τους έξοδα τα ξερά δέντρα. Στους «δήθεν οικολόγους» που φωνάζουν και σε καταγγέλλουν ακόμη και αν κόψεις ένα κλαδί με το ψαλιδάκι των νυχιών και που όμως κανείς δεν εμφανίζεται τώρα στα καμένα. Λες και οι άνθρωποι, που ζουν δίπλα σε άλση, δάση και οάσεις πρασίνου πήγαν εκεί γιατί τυχαία και για να καταστρέψουν το φυσικό περιβάλλον.
Οι καταγραφές των ζημιών
Οι καταγραφές για τις ζημιές στις περισσότερες περιπτώσεις ξεκίνησαν την αμέσως επόμενη μέρα της φωτιάς της 12ης Αυγούστου η οποία κατέληξε στα Βριλήσσια και το Χαλάνδρι και στο μεταξύ έκαψε Βαρνάβα, Μαραθώνα, Διώνη Πικερμίου, Πεντέλη κ.α. Την ημέρα αυτή οι περισσότεροι κάτοικοι έλειπαν από τα σπίτια τους είτε λόγω της φωτιάς είτε γιατί δεν είχαν προλάβει να επιστρέψουν από τις διακοπές τους.
Η καταγραφή έγινε σε συνθήκες «άρπα κόλα» κυριολεκτικά και το ενδιαφέρον εστιάστηκε μόνο στα σπίτια, που είχαν καεί ολοσχερώς ή είχαν εκτεταμένες ζημιές. Μόνο που η Πολιτεία δεν δέχεται ότι ακόμη και τα σπίτια τα οποία χαρακτηρίστηκαν «πράσινα» έχουν πάρα πολλές μικρές ζημιές, κατά κύριο λόγο ή αποκλειστικά εξωτερικά των κτιρίων (όπως καμένες τέντες, συσκευές air condition , υδρορροές, πλακάκια , καλωδιώσεις για εξωτερικά φώτα, και πάρα πολλά ακόμη για τα οποία οι ιδιοκτήτες θα χρειαστεί να πληρώσουν μεγάλα χρηματικά ποσά προκειμένου να τα αντικαταστήσουν.
Λίγες μέρες μετά την καταστροφή
Λίγες μέρες μετά τη φωτιά και η εικόνα στις περιοχές που κάηκαν είναι πραγματικά τραγική. Χιλιάδες καμένα δένδρα στέκονται εκεί για να θυμίζουν στους πολίτες πόσο απροστάτευτοι είναι από ένα κράτος που πάντα ζητάει αλλά ποτέ δεν κάνει αυτά που πρέπει για να σωθούν τα δάση, οι άνθρωποι και οι περιουσίες, που αποκτήθηκαν με τον κόπο μιας ζωής. Οι πολίτες ειδικά φέτος καθάρισαν τα πάντα γύρω τους σε σημείο υπερβολής μάλιστα σε πάρα πολλές περιπτώσεις, όπως για παράδειγμα στο δήμο Ραφήνας Πικερμίου και μάλλον αυτό βοήθησε πολύ κάποια σπίτι, που κινδυνεύαν.
Μόνο που οι δήμοι δεν μπόρεσαν παρά τις υπεράνθρωπες προσπάθειες που έκαναν οι αρμόδιοι αντιδήμαρχοι να μαζέψουν από παντού, όλα τα κομμένα από τα οικόπεδα και τα σπίτια με τα γνωστά αποτελέσματα. Και αν οι πολίτες έκαναν αυτό που τους ζήτησαν, η πολιτεία ποια μέτρα πήρε για να προστατέψει τα χιλιάδες παρατημένα περιαστικά δάση, τα ρέματα κλπ . Που είναι οι ζώνες πυροπροστασίας που υποσχέθηκαν όλες οι κυβερνήσεις; Οι συνεχείς εκκλήσεις για καθαρισμούς και ζώνες προστασίας από τους πολίτες έπεφταν στο κενό χρόνια τώρα αφού οι δήμοι παρέπεμπαν στην Περιφέρεια Αττικής, η Περιφέρεια Αττικης στο Δασαρχείο Πεντέλης και πάει λέγοντας. Έτσι για άλλη μια φορά καλυμμένοι όλοι, πίσω από μια απαράδεκτη πολυνομία μένουν στο απυρόβλητο.
O νόμος φέτος δεν προέβλεπε μόνο τον καθαρισμό οικοπέδων από τους ιδιώτες. Προέβλεπε και τη δημιουργία ζωνών πυρασφάλειας στην περίμετρο των οικισμών, που ήταν σε επαφή με δάσος. Ποιος το έπραξε; Κανείς. Ούτε το αρμόδιο υπουργείο, ούτε το δασαρχείο, ούτε η Περιφέρεια Αττικής και βέβαια ούτε οι δήμοι. Ποιοι έπρεπε να το κάνουν; Ας απαντήσουν οι ίδιοι. Η δήμαρχος Πεντέλης, Νατάσα Κοσμοπούλου, πάντως παραδέχτηκε, μετά τη φωτιά, ότι στην περιοχή δεν δημιουργήθηκαν αντιπυρικές ζώνες σε αντίθεση με την περιοχή του Υμηττού. Όπως δήλωσε «στο δικό μας βουνό, σε αντίθεση με τον Υμηττό, τόσα έτη, δεν έχει υπάρξει, ούτε αντιπυρική ζώνη. Και αναφέρομαι στον Υμηττό, όχι τυχαία. Στον Υμηττό υπάρχουν αντιπυρικές ζώνες. Ο ΣΠΑΠ δεν έκανε ποτέ τίποτα. Ο νέος Πρόεδρος του ΣΠΑΠ που ανέλαβε μόλις τον Μάιο, αν θυμάμαι καλά, δεν πρόλαβε. Και το Υπουργείο, το ΥΠΕΝ, μας χορήγησε σαν Δήμο 350 χιλιάρικα για να κάνουμε αντιπυρικές ζώνες. Δεν έχει δοθεί το ποσό. Περιμένουμε την ολοκλήρωση της μελέτης. Άρα, το μήνυμα που φεύγει από εδώ είναι ότι όταν περιμένουμε ένα τόσο σκληρό καλοκαίρι, θα πρέπει οι διαδικασίες του κράτους να είναι πολύ πιο σύντομες».
Κανείς δεν έχει την ευθύνη
Ναι οι πολίτες θέλουν να υπάρξει παραδειγματική τιμωρία και μια λύτρωση που ποτέ δεν έρχεται σε αυτό τον τόπο. Όσο για τους δήμους και την Περιφέρεια Αττικής αποδείχτηκαν ανίκανοι να διαχειριστούν την επόμενη μέρα και σχεδόν στο σύνολό τους αρχικά ήταν εξαφανισμένοι. Περιοχές όπως η Διώνη έμειναν πέντε μέρες χωρίς ρεύμα και τηλέφωνο, βυθισμένες στο σκοτάδι. Γέροντες και άρρωστοι άνθρωποι αποκλεισμένοι στα σπίτια τους χωρίς καμιά στήριξη, ούτε καν σε απλά πράγματα, όπως κάποια μπουκάλια κρύο νερό, φαγητό, κάποιους φακούς ίσως, φάρμακα. Αλλά ποιος νοιάζεται για αυτά, λεπτομέρειες. Και όμως σε τέτοιες τραγικές στιγμές, όταν κυριαρχεί ο φόβος και η απελπισία ο άνθρωπος τα απλά πράγματα έχει ανάγκη. Και έτσι για άλλη μια φορά ο ένας στηρίχτηκε στον άλλον για να τα βγάλει πέρα, όπως γίνεται πάντα στη χώρα μας όταν ενεργοποιείται το «φιλότιμο του Έλληνα».
Μοναδική ισχυρή παρουσία όλες αυτές τις ημέρες ήταν τα δεκάδες συνεργεία του ΔΕΔΔΗΕ και οι άνδρες που κατέφθασαν από πάρα πολλές πόλεις για να αποκαταστήσουν τις βλάβες. Εκατοντάδες φορτηγά έφερναν τσιμεντένιες κολώνες- αφού οι ξύλινες είχαν καεί όλες από τη βάση τους- και χιλιόμετρα καλωδιώσεων. Τις νύχτες έβλεπες μόνο κάποια οχήματα της πυροσβεστικής, που παρέμεναν για το φόβο αναζωπύρωσης και σποραδικά ορισμένα περιπολικά. Όσοι παρέμεναν στα σπίτια τους έσβηναν με τα δικά τους λάστιχα τις μικροεστίες οι οποίες υπήρχαν παντού γιατί φυσούσε πολύ και οι σπίθες έπεφταν πάνω στα σπίτια.
Τι περιμένουν σήμερα οι πολίτες
Αφού σχεδόν στο σύνολό τους οι άνθρωποι είδαν ότι οι αποζημιώσεις της κοροϊδίας στην πραγματικότητα είναι μόνο για αυτούς που τα σπίτια και οι επιχειρήσεις κάηκαν ολοσχερώς προσπαθούν με δικά τους οικονομικά μέσα (και μόνο όσοι μπορούν) να ξαναφτιάξουν ότι καταστράφηκε. Άλλωστε αυτό το ήξεραν ότι έτσι θα γίνει. Το είδαν σε άλλες περιπτώσεις τα προηγούμενα χρόνια από όλες τις κυβερνήσεις και δεν είχαν αυταπάτες. Σήμερα; Τριγυρνούν σαν χαμένοι γύρω από τα σπίτια τους και στη περιοχή τους που μοιάζει « ένας άλλος ξένος τόπος» με μάσκες γιατί δεν μπορούν να αναπνεύσουν κοιτώντας γύρω τους το μαύρο τοπίο . Αγωνία όλων για τις επόμενες και μόνο μέρες ;
Πότε θα βρέξει δυνατά για να καθαρίσει κάπως το έδαφος, πότε θα κοπούν και θα απομακρυνθούν τα καμένα δέντρα ώστε να πάρουν μια ανάσα ουσιαστική και ψυχολογική. Θλιβερή εικόνα και οι εκατοντάδες ξύλινες κολόνες της ΔΕΗ και του ΟΤΕ και τα παρατημένα καλώδια κατά μήκος των δρόμων και επί πολλά χιλιόμετρα.
