Έχουν κατακτηθεί στον παρελθόν μοναδικά και απίστευτα μετάλλια από τους Έλληνες αθλητές. Τι να πρώτο αναφέρεις. Της Βούλας Πατουλίδου, του Κώστα Κεντέρη, της Αθανασίας Τσουμελέκα, του Λευτέρη Πετρούνια, της Άννας Κορακάκη, της κωπηλασίας, της ιστιοπλοΐας, της ενόργανης, του Τάε Κβον Ντο, της άρσης βαρών με τους τιτάνες της και πόσα ακόμα. Ένα και ένα, με ιδιαίτερο βαθμό δυσκολίας το καθένα από αυτά και με τις δικές του συνθήκες…
Μετάλλια που ήρθαν από τις τεράστιες προσπάθειες που κατέβαλαν όλοι τους, την στήριξη των δικών τους ανθρώπων και της συγκυρίας, που ευνοεί πάντα τους ικανούς.
Γιατί για τους λίγους ρομαντικούς, Ολυμπιακοί Αγώνες είναι αυτά τα αθλήματα και φυσικά η υδατοσφαίριση με την μακράν καλύτερη διαχρονική παρουσία από όλα τα ομαδικά αθλήματα.
Γιατί για τους ελάχιστους ιδεαλιστές, οι αγώνες αυτοί, είναι η αποκορύφωση της αθλητικής τους ιστορίας. Η χθεσινή παρουσία του Novak Djokovic τα είπε όλα…
Αλλά, για εμένα πρέπει να γραφτεί με τεράστια γράμματα στην Ελληνική Αθλητική ιστορία το μετάλλιο του Απόστολου Χρήστου. Όχι μόνο γιατι έιναι το πρώτο ελληνικό ολυμπιακό μετάλλιο σε πισίνα, όχι μόνο για τον τεράστιο ανταγωνισμό που έχει αυτό το άθλημα, αλλά κυρίως για την εκπληκτική του ψυχολογική επιστροφή δύο μερες μετά το ξενέρωμα της 4ης θέσης που πήρε στο καλό του αγώνισμα. Αυτό το παλικάρι, κατάφερε και κολύμπησε όπως δεν έχει ξανά κολυμπήσει ποτέ, δείχνοντάς από την εκκίνηση πως αυτή θα ηταν η κουρσα της ζωης του. Λέγοντας στον εαυτό του, πως τα εκατομμύρια πλακάκια που έχει μετρήσει θα μετατρέπονταν σε ένα #lego σκαλοπάτι για το βάθρο.
Για όποιον έχει κάνει πρωταθλητισμό, μπορεί εύκολα να αντιληφθεί το μέγεθος της ψυχολογικής φόρτισης και το τι είχε να αντιμετωπίσει…
Μακάρι όλοι οι γονείς να βρουν τρόπο να μιλησουν στα παιδιά τους για τον Απόστολο Χρήστου. Όχι για το μετάλλιο, όχι μόνο για το τι τράβηξε για να φτάσει έως εκεί, αλλά για το ότι ΔΕΝ ΤΑ ΠΑΡΑΤΑΜΕ ΠΟΤΕ. Δεν ήταν απλώς ένας αθλητικός θρίαμβος. Ήταν μάθημα ζωής. Μέσα σε ελάχιστες ώρες από
τραγικός ήρωας, δεν τα παράτησε, ούτε βολεύτηκε στη 4η υπέροχη θέση του κατοσταριού.
“Η ίδια η κολύμβηση, σφυρηλάτησε την υπομονή και το κουράγιο” είπε ο ίδιος.
Μιλήστε στα παιδιά σας για όλους αυτούς τους μοναδικούς αθλητές. Πείτε τους πως η κόλαση από το παράδεισο δεν είναι μακριά… αρκεί να μη τα παρατάνε ποτέ…
Βασίλης Σπαντούρος
