Μια άρνηση από την Πρωτοβάθμια να δίνουν οι δάσκαλοι στους διαβητικούς μαθητές το φάρμακό που κουβαλούν μαζί τους, έχει πυροδοτήσει ένταση ανάμεσα τους. Δεν αποκλείουν μάλιστα από την αρχή της επόμενης εβδομάδας να συγκεντρωθούν όλοι μαζί και να πάνε στο γραφείο του ίδιου Διευθυντή της Πρωτοβάθμιας με αποφασιστικότητα.
Η μητέρα ενός μαθητή που είναι σε αδιέξοδο, σκέφτεται μέχρι και την λύση του ιδιωτικού νοσηλευτή για να μην παίξει την ζωή του κορώνα – γράμματα. “Μέχρι στιγμής είμαι η πέμπτη μαμά στο Ρέθυμνο με διαβητικό παιδί και χωρίς νοσηλεύτρια στο σχολείο. Όμως την συγκεκριμένη στιγμή έχω κι ένα πρόβλημα υγείας που με καθιστά αδύναμη να παραμένω έξω από το σχολείο από τις 08.00 έως τις 13.30 το μεσημέρι, ούτε να σταματήσω την δουλειά μπορώ για να κάθομαι έξω από το σχολείο. Ζήτησα από την διεύθυνση του σχολείου να μιλήσω στους εκπαιδευτικούς. Η συνάντηση έγινε και για τρία τέταρτα έλεγα ότι δεν ζητάω να πάρετε καμία ευθύνη απέναντι στο παιδί πάρα μόνο να γνωρίζετε ότι όταν τον βλέπετε στο προαύλιο να ξέρετε ότι έχει διαβήτη κι αν έρθει και σας πει ζαλίζομαι να τον πάτε στην τάξη και εκείνος ξέρει να πάρει την καραμέλα του ή να πιει το χυμό του. Επίσης τους εξήγησα ότι μέσα από μια εφαρμογή εγώ παρακολουθώ από απόσταση το σάκχαρο του όπως κι από απόσταση μπορώ να του κάνω ινσουλίνη.»
Η μεγάλη αγωνία της μητέρας είναι να μπορέσει κάποιος από το σχολείο να δώσει ρινική γλυκαγόνη στο παιδί της για να μην πέσει σε κώμα. Όμως το σχολείο το αρνήθηκε αυτό.
“Επίσης τους ενημέρωσα ότι αν πέσει σε υπογλυκαιμικό σοκ, έχει συνέχεια στην τσάντα του ρινική γλυκαγόνη. Τους είπα, λοιπόν, αν τον δείτε λιπόθυμο να βάλετε στην μύτη του κατευθείαν την γλυκαγόνη για να συνέλθει αλλιώς θα πέσει σε κώμα. Κάποιοι ήταν θετικοί κάποιοι φοβισμένοι κάποιοι αρνητικοί. Μετά από μια ώρα με παίρνει τηλέφωνο η διευθύντρια και μου ανακοινώνει ότι η απόφαση είναι αρνητική και δεν μπορεί κανένας εκπαιδευτικός να χορηγήσει το παραμικρό στο παιδί μου γιατί έτσι της είπαν από την Πρωτοβάθμια.”
Και συνεχίζει η μητέρα. “Η εύλογη απορία μου ήταν την οποία κι εξέφρασα στην Πρωτοβάθμια, είναι η εξής: θέλετε να μου πείτε ότι θα βλέπετε το παιδί μου λιπόθυμο κ ενώ σας έχω πει ότι πρέπει μόνο να βάλετε στην μύτη του την ρινική γλυκαγόνη για να σωθεί, εσείς δεν θα κάνετε τίποτα; Και μου απαντάει: δεν μπορεί κανένας εκπαιδευτικός να χορηγήσει τίποτα. Αυτό μου είπαν από την Πρωτοβάθμια… Τρελαίνεσαι ή όχι; Πήρα τηλέφωνο κατευθείαν στην Πρωτοβάθμια και μίλησα με τον κύριο Καρβούνη. Μου είπε ότι είχε στην ευχέρεια του 8 νοσηλευτές και τους τοποθέτησε σε 7 επιληπτικα παιδιά και σε ένα με καρδιολογικά νοσήματα. Και τα διαβητικά παιδιά; Ούτε έναν νοσηλευτή; Ότι λέει η νομοθεσία κάνω, μου είπε.”
Η μητέρα τέλος εξηγεί ποιο πράγμα ζητούν για τα διαβητικά παιδιά τους: “Ζητάμε νοσηλευτές από το πρώτο λεπτό της σχολικής χρονιάς. Ζητάμε να υπάρχει έστω ένας εκπαιδευτικός που θα του επιτρέπεται να προσφέρει την βοήθεια του…Ζητάμε όταν υπάρχει παιδί με την οποιαδήποτε πάθηση να υπάρχει ενημέρωση στους εκπαιδευτικούς για το ποιο παιδί είναι και τι ακριβώς έχει.»
daynight.gr
