Τις τελευταίες δεκαετίες, η ελληνική ύπαιθρος βιώνει μία κρίση. Από τις πυρκαγιές που σφυροκοπούν ανελέητα τα Αττικά βουνά, μέχρι τον αποδεκατισμό των δασών στον Έβρο φέτος, γενικά η χώρα μας είναι το μέρος όπου ο ρομαντισμός πάει για να πεθάνει.
Υπάρχουν όμως ακόμη μέρη παρθένα, ή τουλάχιστον προστατευμένα από την αθάνατη ελληνική αμέλεια, την κακοδιαχείριση, και την κλιματική αλλαγή. Πολλοί Έλληνες περνάνε καθημερινά ακριβώς έξω από αυτό το στολίδι της Πελοποννήσου που ενώνει το Διακοπτό με τα Καλάβρυτα.
Ο λόγος φυσικά για το υπέροχο φαράγγι του Βουραϊκού, συνονόματο με τον ποταμό που το διατρέχει.
Το Φαράγγι του Βουραϊκού βρίσκεται στην Αχαΐα, 13 χλμ. βορειοανατολικά των Καλαβρύτων. Μαζί με τον ορεινό όγκο του Χελμού (Αροάνια όρη), τον οποίο «κόβει» στη μέση, αποτελούν μια ενιαία προστατευόμενη περιοχή που από το 2009 χαρακτηρίζεται ως Εθνικό Πάρκο της Ελλάδας. Το φαράγγι έχει μήκος περίπου 20 χλμ. και διαρρέεται από τον ομώνυμο ποταμό.
Το φαράγγι έχει κριθεί ως τόπος ιδιαίτερης βιοποικιλότητας. Η χλωρίδα του θεωρείται εξεχόντως σημαντική, καθώς περιλαμβάνει αρκετά ενδημικά είδη επιστημονικού ενδιαφέροντος, σπάνια και προστατευμένα, όπως η καμπανούλα των βράχων (Campanula rupestris), ο άγριος στάχυς (Stachys parolinii) και η αουρίνια του Μωριά (Aurinia moreana) μεταξύ άλλων. Αξιομνημόνευτη είναι και πανίδα της περιοχής.
Δεν είναι όμως μόνο το περιβάλλον που καθιστά φαράγγι μοναδικό στην Ελλάδα. Από τα γενοφάσκια του νεοελληνικού κράτους, η κυβέρνηση του Χαριλάου Τρικούπη ξεκίνησε την κατασκευή του μοναδικού οδοντωτού σιδηρόδρομου της χώρας έως και σήμερα, τη γραμμή Διακοπτό – Καλάβρυτα, που διασχίζει το γραφικό φαράγγι.
Ξεκινώντας από το γοητευτικό και καλοδιατηρημένο χωριό του Διακοπτού, πάνω ακριβώς από τα παράλια της Αχαΐας, το τρένο της γραμμής ξεκινά μία διαδρομή που οδηγεί προς την καρδιά της Πελοποννήσου, στα Καλάβρυτα.
Η όλη διαδρομή, με διάρκεια περίπου μίας ώρας, μπορεί να χαρακτηριστεί ως ένα ζωντανό μουσείο. Όσο ο οδοντωτός εισέρχεται στα βάθη του φαραγγιού, τα παράθυρα των βαγονιών μετατρέπονται σε μία κινούμενη γκαλερί, καθώς περνούν μπροστά από απότομους γκρεμούς, ανοιχτωσιές με πλατάνια και κάθε είδους πράσινο, παλιά γεφύρια πάνω από την κοίτη του ποταμού και κλειστοφοβικά τούνελ.
Το σύνολο συμπληρώνουν οι τομείς της γραμμής που έχουν γίνει με εκσκαφή των τοίχων του φαραγγιού, έτσι ώστε ο σιδηρόδρομος να χωράει «ξυστά», αλλά και ο σταθμός παλιάς «κοπής» καθώς κάνει στάση στο χωριό του Ζαχλωρού, προτού το τοπίο «ανοίξει» προσεγγίζοντας τα Καλάβρυτα.
Είτε ως καλοκαιρινός προορισμός, όταν η φύση της περιοχής βρίσκεται στο κρεσέντο της, είτε ως χειμερινός, οπότε και τα Καλάβρυτα γίνονται εξαιρετικό θέρετρο για χειμερινά σπορ και ζεστά βράδια στο σαλέ, η βόλτα του οδοντωτού του Βουραϊκού συνιστά πρόταση για όλα τα γούστα. Και αν σας λείψει η θάλασσα, ιδού ο ποταμός.
reader.gr
