Άκου “συντροφάκο” μου,
Επειδή ακόμη και τώρα στο πάρα πέντε ή στο και πέντε, δεν ξέρω, ακούω , διαβάζω, βλέπω ,νιώθω να γιγαντώνεται αυτή η ιστορία του “εμείς του 40 κι εσείς του 60” κι ανάποδα, είναι ώρα να συνεννοηθούμε και να ξαναβρούμε τους χαμένους μας κώδικες.
Είναι τόσα πολλά τα σημεία που ΤΟ ΔΙΚΟ ΜΟΥ ΟΧΙ ακουμπάει πολιτικά με ΤΟ ΔΙΚΟ ΣΟΥ ΝΑΙ, όσα (και ακόμη περισσότερα) “απέχουν” πολιτικά το δικό μου όχι με του παραδίπλα το όχι και το δικό σου ναι με του απέναντι ναι.
Εγώ αρνήθηκα να ετεροπροσδιοριστώ και επέλεξα μια καθαρή στάση. Υποθέτω το ίδιο για εσένα. Διαφώνησα πολιτικά με την επιλογή σου κι εσύ με τη δική μου. Αλλά δεν είναι γραμμικό. Είναι πολύπλοκο και πιο βαθύ. Δεν είναι η ώρα για μανιχαισμους.
Αρνήσου το τσουβάλιασμα για σένα και για μένα. Μην κάνεις τη χάρη του εμείς και οι άλλοι. Θα έχουμε διαφορές, αποχρώσεις, ακόμη και στρατηγικές αποκλίσεις κατά καιρούς.
Ο στόχος παραμένει κοινός . Η δική μας Ελλάδα, με εθνικό σχέδιο παραγωγικής ανασυγκρότησης, προοδευτικό πρόσημο στην κοινωνική ανασυγκρότηση. Αναδιανομή. Δημοκρατία. Δικαιώματα. Παδεία. Υγεία. Ασφάλεια. Δικαιοσύνη. Σε μια Ευρώπη που πορεύεται με αυτά.
Αλήθεια, είμαστε τόσο μακριά νομίζεις? Είμαστε… “Εσείς κι Εμείς?”
Του Χρήστου Τσεμπέρη
