Η απόφαση της κυβέρνησης για διεξαγωγή δημοψηφίσματος είναι, κατά την αποψή μου, μια λανθασμένη επιλογή η οποία μπορεί να επιφέρει τραγικές επιπτώσεις στην πατρίδα μας. Σε αυτό το σύντομο κείμενο καταγράφω μια σειρά από λόγους για τους οποίους θεωρώ ότι η καταφυγή σε δημοψήφισμα είναι μια λανθασμένη επιλογή.
Α) Η συνταγματικότητα της απόφασης είναι σε μεγάλο βαθμό αμφισβητήσιμη. Σε καμία περίπτωση δεν πληρούνται οι όροι και συνθήκες διεξαγωγής ενός δημοψηφίσματος, όπως αυτοί αναφέρονται στο Σύνταγμα των Ελλήνων.
Β) Μεταφέρονται οι ευθύνες σε αυτούς που δεν τις έχουν, δηλαδή στους πολίτες, οι οποίοι καλούνται στις κάλπες να αποφασίσουν για κάτι το οποίο δεν διαμόρφωσαν οι ίδιοι, δηλαδή το περιεχόμενο μιας συμφωνίας, όπως αυτό προέκυψε μέσα από μια αμφιλεγόμενου χαρακτήρα διαπραγμάτευση του τελευταίου 5μήνου.
Γ) Επί ποίας συμφωνίας καλούμεθα να απαντήσουμε; Το σημερινό Eurogroup αποφάσισε να αποσύρει την όποια συμφωνία και να μην παρέχει παράταση στο πρόγραμμα στήριξης της Ελληνικής οικονομίας, ακόμη και εάν ο όρος «στήριξη» μπαίνει άπω πολλούς εντός εισαγωγικών, αφού αυτοί αμφισβητούν την γενναιοδωρία και την αλληλεγγύη των εταίρων μας. Ως εκ τούτου, το δημοψήφισμα, πλέον, αφορά σε μια εικονική πραγματικότητα, αφού ψηφίζουμε για ένα πρόγραμμα που, πλέον, δεν υφίσταται. Απλά, το πρόγραμμα , τα μέτρα για τα οποία καλούμεθα να αποφασήσουμε εάν αποδεχόμασθε η απορρίπτουμε, δεν υπάρχουν!!
Δ) Κανείς, από τους υποστηρικτές του δημοψηφίσματος, δεν αναφέρει τις επιπτώσεις της επόμενης ημέρας. Εχω τρομερή δυσκολία να πεισθώ για το γεγονός ότι η επόμενη ημέρα θα είναι εντός Ευρώ και Ευρώπης. Αντίθετα, είναι ξεκάθαρο για εμένα ότι οι πιθανότητα φτωχοποίησης, έλλειψης προσωπικής και εθνικής ασφάλειας και, τελικά, αξιοπρέπειας, είναι το πλέον πιθανό σενάριο. Και , πιστέψτε με, είμαισε θέση να αναπτύξω δεκάδες επιχειρήματα και αριθμούς για να τεκμηριώσω αυτή την άποψη.
Είναι ξεκάθαρο ότι η ουσία της απόφασης του δημοψηφίσματος δεν είναι η λήψη η όχι των επερχόμενων μέτρων, αλλά η παραμονή της χώρας στο ευρώ.
Το δημοψήφισμα αφορά στην ευρωπαϊκή παρουσία της χώρας μας, την ευημερία και την ασφάλεια των πολιτών της. Και σε αυτό το σημείο θέλω να τονίσω ότι είτε μας αρέσει είτε όχι , η μεγαλύτερη περίοδος διατήρησης ειρήνης, ευημερίας και προόδου ταυτίζεται με το εγχείρημα της Ενωμένης Ευρώπης.
Είμαι από αυτούς που πίστευα ότι έστω και την ύστατη στιγμή θα υπήρχε ο περιβόητος «έντιμος συμβιβασμός», επειδή συνεχίζω να πιστεύω ότι κάτι τέτοιο ήταν σε αμοιβαίο όφελος, και θα ερχόταν η έστω σχετική ισορροπία στη κοινωνία και την οικονομία. Φαίνεται ότι διαψεύσθηκαν.
Ακόμη και τώρα, αυτή την ύστατη ώρα, μπορεί και πρέπει να γινει η διόρθωση του λάθους και η επιστροφή της ελληνικής κυβέρνησης στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων!
Καθηγητής Παντελής Σκλιάς
Πανεπιστήμιο Πελοποννήσου
